Carlo Huisman

Maart-2021

Vorige week, aan de andere kant van de wereld, in Nieuw-Zeeland, wonnen Carlo Huisman en het Emirates Team Nieuw-Zeeland voor de tweede keer op rij de America's Cup, een zeiltrofee die al 170 jaar meedoet, de meest prestigieuze prijs in de zeilsport. En wat deze 36e editie nog specialer maakte, was dat de spectaculaire race voor het thuispubliek plaatsvond in Waitemata Harbour in Auckland, ook wel bekend als de, City of Sails.

Afgelopen Januari, hadden we de geweldige kans om Carlo wat vragen te stellen, om jou een exclusief inkijk te geven over deze ongelooflijk getalenteerde zeiler, de fantastische zeilsport en Nieuw-Zeeland zelf.

Carlo Huisman begon met zeilen toen hij ongeveer 6 jaar oud was op de Friese Meren in het noorden van Nederland. Zijn vader nam hem en zijn oudere broer mee voor zeiltochten op platbodems, waardoor hij in combinatie met de zeilkampen in de zomerperiode uitstekende zeilvaardigheden ontwikkelde. Toen Carlo elf jaar oud was, begon hij competitiever te worden en tegen de tijd dat hij 16 werd, trainden hij en zijn broer in een 470 (dubbelhandige monohull) en streden op nationaal niveau. Het eindigde net zo snel als het begon, totdat hij werd uitgenodigd voor een korte offshore race, de vuurtoren race - dat was het keerpunt, toen begon hij echt te genieten van zeilen op een ander niveau en exclusief zeiljachten begon te zeilen.

Carlo Huisman is nu zo'n zes jaar professioneel zeiler, maar heeft al een prijzenkast waar maar een paar aan kunnen tippen. Hij staat bekend als een van de meest begaafde zeilers ter wereld en samen met zijn Emirates Team Nieuw-Zeeland won hij niet één maar twee keer, een van de oudste en legendarische regatta's in de zeilwereld - de 35e en de 36e editie van de America's Cup - maar hij won ook de Sydney to Hobart Yacht Race met recordhouder Super Maxi Wild Oats; de Med op een Maxi 72; en hij nam met Team Brunel deel aan de beruchte Volvo Ocean Race.

Waar komt de passie en liefde voor zeilen vandaan?

Ik begon op jonge leeftijd met zeilen en vond het heerlijk om op het water te zijn. Zeilen is een uitdagende sport waar ik erg van geniet. Ik heb veel verschillende sporten gespeeld, maar geen ervan geeft me zoveel uitdagingen als zeilen. Ik denk dat dit de belangrijkste reden is waarom ik altijd weer ben gaan zeilen, ik geloof echt dat het de meest complete en ultieme uitdaging is.

Je woont in het prachtige Nieuw-Zeeland, een land vol uitzonderlijke omgevingen, heb je al een favoriete plek ontwikkeld om rust te vinden?

Nieuw-Zeeland is fantastisch en zonder twijfel een van de beste plekken ter wereld. Ik zou zeggen dat mijn favoriete plek de Golf van Hauraki is waar we dagelijks trainen met Emirates Team New Zealand. De zeilomstandigheden zijn perfect en het landschap ook.

Drie jaar geleden won je de 35e editie van de prestigieuze America Cup, direct nadat je door Bouwe Bekking was geselecteerd voor Team Brunel om de meest uitdagende race ter wereld te zeilen, de Volvo Ocean Race. Hoe was die ervaring?

Ik was erg blij dat ik de kans kreeg om deel uit te maken van een Volvo-campagne. Ik had nooit gedacht dat ik dit hetzelfde zou bereiken als de America's Cup, maar het was altijd een droom van mij. Het was ongelooflijk om beide geweldige zeiluitdagingen back-to-back te kunnen doen. Ook de kwaliteit van de campagnes waaraan ik meedeed, kon niet beter. Eerst de AC met Emirates Team New Zealand, een zeer ervaren en goed georganiseerd team. Toen ik bij Bouwe Bekking kwam voor een Volvo, heb ik zoveel van hem geleerd en hij is een fantastische schipper.

Het was behoorlijk vol. De Volvo was een heel andere uitdaging dan de AC. Tijdens de AC werk je ontzettend hard, maar je hebt nog steeds momenten waarop je ontspant en je aandacht en geest op andere dingen kunt richten. De Volvo die ik heb gevonden, neemt je leven volledig over en er is niets anders. Je zet je persoonlijke leven in de wacht en concentreert je volledig op de race. Het is een extreme uitdaging en zonder twijfel het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan.

We hadden behoorlijk slecht weer tijdens onze ronde, tot mijn verbazing werd ik nooit zeeziek. De grootste strijd was waarschijnlijk het beheersen van de slaap. Ik werd er na de eerste paar benen beter in, maar in het begin had ik veel last van slaapgebrek. Vanaf de start van Kaapstad begon ik echt veel meer van de race te genieten en me op mijn gemak te voelen in mijn rol. De benen van de Zuidelijke Oceaan en Transat waren mijn favoriet en ik hield het minst van de benen van de evenaar. Uiteindelijk had elk been iets speciaals en de hoogte- en dieptepunten volgen elkaar vaak op de voet.

Ik was duidelijk behoorlijk groen toen ik meedeed, ik had een aantal offshore races gereden, maar niets zoals de Volvo. Het is best intimiderend, maar ik hou van een uitdaging en probeerde zoveel mogelijk te leren van mijn teamgenoten. Het was leuk om deel uit te maken van Team Brunel met een aantal anderen die rechtstreeks uit de AC kwamen, zoals ik, Peter Burling en Kyle Langford. Toen ik ze in het begin zag worstelen, accepteerde ik ook mijn eigen fouten beter. De manier waarop we ons als team hebben ontwikkeld, was iets heel speciaals en ik heb veel respect voor Bouwe dat hij ons bij elkaar hield, ook al waren de eerste benen niet erg goed.

Je hebt de beroemde Sydney to Hobart Yacht Race gevaren met een recordhouder Wild Oats Maxi Yacht - hoe heb je dit ervaren in vergelijking met het zeilen met een VO65?

Toen ze me vroegen om boogschutter te worden van Wild Oats, was ik erg blij maar ook geïntimideerd door de rol. Ik wist dat het anders zou worden dan de VO65 en dat ik me bij een zeer ervaren en hecht team zou voegen. De jongens op de boot hebben jarenlang samen gevaren en zijn allemaal als familie. In het begin was het een beetje moeilijk om erin te mengen en ook om alle aspecten van de boot te leren, slechts een paar weken voordat de race begon. De boot is behoorlijk technisch en je moet heel goed communiceren met de andere bemanning om fouten te voorkomen. Het kan snel slecht gaan als je een kleine fout maakt of de timing verkeerd hebt. Na het zeilen van een oefenrace hebben we een aantal belangrijke wijzigingen aangebracht in de boot- en zeilgarderobe waardoor deze beter presteren en ook een stuk gemakkelijker om het werk aan de boeg te beheren. Ik was onder de indruk dat het team en de schipper graag naar mijn feedback luisterden. Vroeger waren er enkele schillen die een absolute nachtmerrie waren. De boot is extreem mager op de boeg en je hebt letterlijk niet genoeg ruimte voor de zeilen, dus je moet dit heel voorzichtig beheren. De paar dagen oefenen die we hadden en de veranderingen die we hadden aangebracht, bleken cruciaal omdat het een zeer spannende race was. Het was onwerkelijk om mijn eerste Hobart met Wild Oats te zeilen en de Line Honours te winnen, het team heeft geweldig werk geleverd. Ik heb het geluk dat ik al deze kansen krijg en probeer altijd mijn uiterste best te doen.

Wat is je favoriete hoogtepunt tot nu toe en waarom?

Ik heb zoveel geweldige momenten dat het moeilijk zou zijn om er een te kiezen. De beker winnen, de Zuidelijke Oceaan-etappe winnen met Brunel, wereldkampioen worden met Maxi72 Momo. Ik wil gewoon doorgaan en me blijven verbeteren als zeiler.

De wereld is in de greep van COVID-19, langzaamaan is er licht aan het einde van de tunnel, wat is het volgende voor jou?

Ik heb een aantal behoorlijk spannende dingen op het programma staan voor na de beker, maar een deel ervan hangt af van hoe Covid zich ontwikkelt. Als de situatie beter wordt, weet ik zeker dat ik tijdens de Europese zomer veel zal zeilen. Ik kijk eerst uit naar de verdediging van deze beker en dat heeft mijn volle aandacht.